Jak już pisałam w poprzednim poście, przetwory mleczne służą naszemu zdrowiu i są niezbędne w odchudzaniu. Pomagają pozbyć się zbędnych kilogramów, gdyż wapń w nich zawarty, przyczynia się do rozbicia zamagazynowanego tłuszczu w naszym organizmie.
W tym poście poświęcam uwagę na ostatnią kategorię produktów mlecznych, jakimi są sery. Uwielbiam sery i dlatego chciałam napisać o nich coś więcej.
Sery twarogowe, pleśniowe czy twarde żółte mają wszechstronne zastosowanie: mogą być głównym składnikiem potrawy, dodatkiem podnoszącym wartość odżywczą dania, a także przyprawą. Uzyskiwane są z mleka krowiego, owczego, koziego, serwatki lub śmietanki.
Pamiętajcie jednak, że w diecie należy spożywać tylko sery chude, a przynajmniej niskotłuszczowe. Wiem, że dużo chętniej jadane są sery żółte, gdyż są smaczniejsze, ale nie należy ich jeść, gdyż są tłuste i zakwaszają organizm.
Sery o większej zawartości tłuszczu (śmietankowe, pełnotłuste, tłuste) są bogatsze w wapń i witaminę A, która w chudszych produktach (półtłustych i chudych) prawie nie występuje. Natomiast w obu gatunkach porównywalna jest zawartość białka, witamin z grupy B, fosforu i żelaza.
Istnieje mnóstwo podziałów serów, ale ja starałam się przedstawić je w sposób najprostszy.
Tak więc sery ze wzg. na technologię produkcji dzielą się na:
1) Sery białe świeże
twarogowe, ziarniste, homogenizowane, topione, kremowe, Tofu, Mascarpone, Feta, Mozarella
2) Sery podpuszczkowe
a) miękkie (np.: Camembert, Brie, Bryndza, Ricotta)
b) twarde (np.: Ementaler, Parmezan, Cheddar, Edam, Gouda, oscypek, Gruyere)
c) pleśniowe (np.: Roquefort, Rokpol, Gorgonzola)
W tym poście poświęcam uwagę na ostatnią kategorię produktów mlecznych, jakimi są sery. Uwielbiam sery i dlatego chciałam napisać o nich coś więcej.
Sery twarogowe, pleśniowe czy twarde żółte mają wszechstronne zastosowanie: mogą być głównym składnikiem potrawy, dodatkiem podnoszącym wartość odżywczą dania, a także przyprawą. Uzyskiwane są z mleka krowiego, owczego, koziego, serwatki lub śmietanki.
Pamiętajcie jednak, że w diecie należy spożywać tylko sery chude, a przynajmniej niskotłuszczowe. Wiem, że dużo chętniej jadane są sery żółte, gdyż są smaczniejsze, ale nie należy ich jeść, gdyż są tłuste i zakwaszają organizm.
Sery o większej zawartości tłuszczu (śmietankowe, pełnotłuste, tłuste) są bogatsze w wapń i witaminę A, która w chudszych produktach (półtłustych i chudych) prawie nie występuje. Natomiast w obu gatunkach porównywalna jest zawartość białka, witamin z grupy B, fosforu i żelaza.
Istnieje mnóstwo podziałów serów, ale ja starałam się przedstawić je w sposób najprostszy.
Tak więc sery ze wzg. na technologię produkcji dzielą się na:
1) Sery białe świeże
twarogowe, ziarniste, homogenizowane, topione, kremowe, Tofu, Mascarpone, Feta, Mozarella
2) Sery podpuszczkowe
a) miękkie (np.: Camembert, Brie, Bryndza, Ricotta)
b) twarde (np.: Ementaler, Parmezan, Cheddar, Edam, Gouda, oscypek, Gruyere)
c) pleśniowe (np.: Roquefort, Rokpol, Gorgonzola)
SERY BIAŁE
Stanowią jedno z tańszych źródeł pełnowartościowego białka. Mogą wchodzić w skład wielu potraw i tym samym znajdować szerokie zastosowanie przy przygotowywaniu posiłków. Na rynku można spotkać duży ich wybór. Kaloryczność sera zależy od zawartości tłuszczu i innych dodatków. Sery tłuste dostarczają najwięcej kalorii i nasyconych kwasów tłuszczowych, dlatego jedz je z umiarem.
Nie warto wybierać serów oznakowanych jako "light", czyli o zerowej zawartości tłuszczu. Często oprócz niskiej kaloryczności są pozbawione wielu cennych witamin, zaś brak tłuszczu sprawia także, że zawarty w produkcie wapń jest znacznie gorzej przyswajalny. Bardzo zdrowe są sery pasteryzowane z mleka krowiego, które dobroczynnie wpływają na kondycję włosów, skóry i paznokci. Do tego nie obciążają wątroby.
Na koniec ważna uwaga: ser biały w połączeniu z pomidorem może z czasem doprowadzić do chorób stawów. Dzieje się tak dlatego, że zawarte w tym warzywie kwasy wpływają na przyswajalność wapnia zawartego w twarożku i tym samym sprawiają, że w stawach odkładają się nierozpuszczalne kryształki wywołujące bolesne schorzenia!
Sery twarogowe – otrzymuje się przez podgrzewanie kwaśnego mleka i odciśnięcie serwatki, powstałej w wyniku tego procesu. Twaróg uzyskuje wówczas kwaśniejszy smak.
Ze względu na zawartość w twarogu kazeiny, której ilość znacznie przekracza zapotrzebowanie organizmu ludzkiego, nie powinno się go jadać częściej, jak 2 razy w tygodniu.
Niestety spośród wszystkich przetworów mlecznych twaróg ma najniższą zawartość wapnia - jego znaczna część przechodzi do serwatki, a w samym serze pozostaje ok. 90mg w 100g.
Jednakże twaróg jest bogatym źródłem naturalnego, dobrze przyswajalnego białka i aminokwasów, elementem wielu zdrowych diet, a jeżeli chodzi o zastosowania kulinarne – jednym z najbardziej uniwersalnych produktów. Można go przyprawić na pikantnie, słono lub słodko, a także zastosować jako nadzienie bądź też składnik ciasta, zwłaszcza na pierogi lub kluski. Wiele osób ceni sobie również twaróg jako podstawę smacznych past z dodatkiem jajek albo ryb.
W sprzedaży dostępne są twarogi w trzech formach tłuszczowych: tłuste (8%), półtłuste (4%), chude (0,5%). Powinniśmy wybierać te o niskiej zawartości tłuszczu, gdyż nie spowoduje on nadmiernego odkładania się tłuszczu, a jednocześnie nie pozbawi naszego organizmu wartościowych składników odżywczych.
Można również przygotować twaróg samemu. Podaję przepis:
Dwa litry maślanki wlać do garnka i podgrzać, ale nie zagotować (najlepiej do temp.70°C ).W trakcie podgrzewania maślanka zacznie się rozwarstwiać a na jej powierzchni zaczną pojawiać się grudki sera. Następnie odstawić z ognia, nakryć pokrywką i odstawić do momentu, aż uzyska temperaturę pokojową. Gdy masa ostygnie, na sitku wykładamy lniany ręcznik kuchenny, przez który należy przelać twaróg. Najlepiej pozostawić ser do całkowitego osączenia na ścierce. Pamiętajcie, że im dłużej pozostawimy tak twaróg, tym będzie bardziej suchy. Dlatego też czas ten dopasujcie do swoich potrzeb.
Serki ziarniste – mają właściwości podobne do twarogu. Jedyna różnica to: cechują się obecnością niezlepionych ze sobą ziaren serowych.
„Fundacja Pro-Test zleciła akredytowanemu laboratorium w Niemczech wykonanie badań próbek 12 marek serków wiejskich zakupionych na polskim rynku. Badania wykazały, że w czterech próbkach marek: Mlekovita, Pilos, OSM Garwolin i Páturages znajdują się konserwanty chemiczne. Tymczasem informacji o ich zawartości producenci nie umieszczają na opakowaniach, co jest niezgodne z obowiązującym prawem”. Więcej na stronie:
http://media.wp.pl/kat,1022953,wid,11655335,wiadomosc.html?ticaid=1f6d1
Najlepsze wyniki w teście otrzymał Serek Wiejski "Piątnica".
Serki homogenizowane - surowcem do ich produkcji jest twaróg, który poddany homogenizacji przybiera konsystencję kremu. Wartości odżywcze są zbliżone do tych z sera twarogowego.
Naturalny serek homogenizowany dobrze sprawdza się przy odchudzaniu. Unikajmy serków smakowych, gdyż taki produkt może zawierać mnóstwo cukru, więcej tłuszczu i kalorii, dodatki smakowe, barwniki, etc. Lepiej naturalny serek zjeść ze świeżymi owocami.
Serki topione - uzyskuje się topiąc z pozostałości albo nadprodukcji serów żółtych z dodatkiem z serów twarogowych, masła, mleka w proszku, serwatki w proszku, koncentratu białek serwatkowych oraz z dodatkiem tzw. topników (są to: cytrynian sodu i różne fosforany sodu), barwników serowarskich, soli, przypraw smakowo-zapachowych i ewentualnie surowców spożywczych, takich jak grzyby, warzywa, szynka, ryby wędzone itp.
Nazwy serów topionych pochodzą od serów, na bazie których zostały one wytworzone, przy czym zawartość sera, od którego nazwa serka topionego pochodzi, nie może być mniejsza niż 70-80%.
Sery topione mogą mieć smak i zapach łagodny lub pikantny, w zależności od użytego rodzaju sera i dodanych przypraw.
Zaletą ich jest długi okres przydatności do spożycia, niestety kosztem pogorszenia jego wartości odżywczych. Minusem jest też wysoka zawartość tłuszczu, który wpływa negatywnie na nasze serce.
Serek kremowy – to najczęściej roztarty albo zmielony twaróg zmieszany z różnymi dodatkami, np. masłem, śmietanką. Serki te mają kremową konsystencję, mogą być naturalne albo doprawione pieprzem, ziołami, papryką, etc. (np. Almette, Ricotta, Philadelphia, Turek, President).
Zawierają dużo tłuszczu i sodu, zaś mało wapnia.
Tofu – ser biały produkowany z mleka sojowego. Jest źródłem pełnowartościowego białka, roślinnych tłuszczów nienasyconych i wielu witamin. Tofu jest niskokaloryczne i nie zawiera cholesterolu, więc bez obaw mogą go jeść osoby będące na diecie. Do tego skutecznie obniża poziom cholesterolu oraz łagodzi nieprzyjemne skutki menopauzy. Tofu jest także silnym antyoksydantem, a więc walczy z przedwczesnymi oznakami starzenia.
Obecnie na rynku można zakupić 3 jego rodzaje: naturalne, wędzone i marynowane.
Stanowi często spotykany składnik oryginalnych potraw orientalnych i kuchni europejskiej, dań mięsnych i wegetariańskich.
Mascarpone – śmietankowy ser włoski. Cechą charakterystyczną, odróżniającą go od innych serów z mleka krowiego jest fakt, że wyrabia się go nie z mleka, ale śmietanki. Ma konsystencję gęstego kremu, w kolorze białym lub kremowym o lekko słodkim i kwaskowatym smaku. Powinien być spożywany świeży, gdyż jest wyjątkowo nietrwały - kwaśnieje po kilku dniach.
Mascarpone jest dobrym źródłem wapnia, tłuszczu i energii. Nie należy spożywać go często i w dużych ilościach, ponieważ może to prowadzić do rozwoju otyłości i miażdżycy, bowiem zawartość tłuszczu w suchej masie wynosi ponad 50%.
Jest wyśmienitym składnikiem wielu deserów (m.in. Tiramisu), ciast, sosów oraz potraw.
Mozzarella – ser wytwarzany z mleka samic bawoła domowego, natomiast na polskim rynku można głównie spotkać mozzarellę z mleka krowiego. Ma biały, gładki miąższ o jajowatym kształcie oraz delikatny, lekko słodkawy, mleczny smak.
Mozzarellę używa się głownie w kuchni włoskiej: spożywana jest na surowo (np. z listkiem bazylii i kawałkiem pomidora, czarnym pieprzem oraz oliwą z oliwek) oraz jako ważny dodatek do pizzy, sałatek, grzanek, warzyw i zapiekanek.
Feta – jest najbardziej znanym greckim serem. Produkowany jest z mieszanki pasteryzowanego mleka owczego z mlekiem kozim. Ser feta jest marynowany w zalewie solonej przez okres 2 miesięcy, która nadaje mu charakterystyczny słony smak i wilgoć.
Zawiera dużo białka, a także łatwo przyswajalny tłuszcz i sole mineralne.
Jest doskonałym składnikiem sałatek. Jednak można go wykorzystać do dań na ciepło.
SERY PODPUSZCZKOWE
Są bogatym źródłem białka i wapnia. Zawierają jednak również znaczące ilości tłuszczu, cholesterolu i soli, co nie jest korzystne dla zdrowia i prawidłowego zbilansowania diety.
Masę serową serów podpuszczkowych uzyskuje się przez ścięcie kazeiny podpuszczką (enzym zawarty wraz z pepsyną w soku żołądkowym wszystkich ssaków, zwłaszcza młodych, żywiących się jeszcze mlekiem matki). Na skalę przemysłową podpuszczkę uzyskuje się z cielęcych żołądków.
Miękkie - o zawartości wody powyżej 50%. Mogą być przeznaczone do bezpośredniego spożycia.
Jesli chodzi o przechowywanie tego rodzqaju serów to np: ser brie i camembert można pozostawić w oryginalnym opakowaniu, nawet jeśli zostało otwarte i przechowywać do 2 tygodni.
Twarde – znane w Polsce pod nazwą „żółty ser”. Okres dojrzewania serów twardych wynosi 6–9 miesięcy. Zawierają mniej niż 50% wody. Bogate w pełnowartościowe białko oraz witaminę B12 i witaminy rozpuszczalne w tłuszczach.
Jeżeli sera ściętego podpuszczką nie zostawimy, aby dojrzał, tylko stopimy, otrzymamy serek topiony.
Sery żółte są najbogatszym źródłem wapnia wśród przetworów mlecznych - ich zawartość w 100g różni się w poszczególnych gatunkach od 500mg do nawet 1380 mg! Niestety sery żółte są tłuste, przez co ciężkostrawne oraz zawierają dużo sodu, dlatego należy je jeść z umiarem.
Ser żółty we współczesnej kuchni pełni wiele ról – od dodatku do kanapek w plasterkach, poprzez zapiekanki, aż po wymyślne potrawy, w których stanowi bazę lub nadaje smak i teksturę.
Sery żółte najlepiej zawinąć w folię spożywczą lub woreczek foliowy, aby nie traciły smaku i zapachu.
Pleśniowe - mają specyficzny ostry smak i intensywny zapach z wyczuwalną grzybową nutą. W procesie ich produkcji używa się różnych szczepów pleśni bezpiecznych dla zdrowia oraz różnych rodzajów mleka i technologii. Najkrócej można opisać go jako biało-kremowy pokryty zielonkawoniebieskim nalotem.
Sery te wspomagają trawienie, działają odkażająco na organizm. Dostarczają, oprócz białka i tłuszczu, witamin A, B1, B2 i PP, a także bogate są w wapń, żelazo, mangan i fosfor.
Świetnie nadają się do sałatek, ale równie dobrze sprawdzają się dodane do sosów czy lekko stopione np. na pizzy. Doskonale pasują jako przystawka do win czerwonych i białych.
Ser pleśniowy należy wyjąć z lodówki co najmniej godzinę przed podaniem, aby mógł rozwinąć swój aromat.
Pamiętajmy też, że ser Rokpol przechuje się nie dłużej niż tydzień.
Chciałabym jeszcze podać kilka informacji na temat bardzo zdrowego sera koziego. Nie wiedziałam do jakiej kategorii go wcisnąć, więc piszę o nim osobno.
Sery kozie - są bardzo zdrowe i łatwo przyswajalne przez ludzki organizm. Posiadają wszystkie ważne dla zdrowia składniki odżywcze.
Produkowane są z mleka koziego. Powinny mieć gładką, białą powierzchnię o równomiernym zabarwieniu.
Ich regularne spożywanie w różnej postaci to profilaktyka przeciw osteoporozie, zawałom i chorobom układu krążenia oraz obniżanie poziomu złego cholesterolu we krwi.
Sery kozie zawierają mniej laktozy niż produkty z mleka krowiego, dzięki czemu są one lepiej przyswajane u osób, które cierpią na jej nietolerancję. Ponadto w kozich serach znajduje się mniej kazeiny, będącej przyczyną uczulenia, dzięki czemu ich spożywanie nie wywołuje objawów alergii.
Doskonale smakują podane do tostów i zapiekanek.
Na koniec jeszcze przeciwwskazania dla spożywania serów:
– serów żółtych nie poleca się osobom z podwyższonym poziomem cholesterolu we krwi;
– serów pleśniowych nie powinny jeść kobiety w ciąży ze względu na zawarte w nich bakterie i grzyby, które mogą przeniknąć do płodu;
– żadnego z rodzajów serów nie należy podawać dzieciom uczulonym na białko mleka krowiego;
– w serach typu feta i w bryndzy jest duża zawartość soli i dlatego nie mogą ich spożywać osoby cierpiące na nadciśnienie tętnicze;
– ludzie z tendencją do tycia powinni zachować umiar w spożyciu tłustych i żółtych serów.
A także tabela kaloryczności (w 100g) najbardziej popularnych serów z każdej kategorii:
Najlepsze wyniki w teście otrzymał Serek Wiejski "Piątnica".
Serki homogenizowane - surowcem do ich produkcji jest twaróg, który poddany homogenizacji przybiera konsystencję kremu. Wartości odżywcze są zbliżone do tych z sera twarogowego.
Naturalny serek homogenizowany dobrze sprawdza się przy odchudzaniu. Unikajmy serków smakowych, gdyż taki produkt może zawierać mnóstwo cukru, więcej tłuszczu i kalorii, dodatki smakowe, barwniki, etc. Lepiej naturalny serek zjeść ze świeżymi owocami.
Serki topione - uzyskuje się topiąc z pozostałości albo nadprodukcji serów żółtych z dodatkiem z serów twarogowych, masła, mleka w proszku, serwatki w proszku, koncentratu białek serwatkowych oraz z dodatkiem tzw. topników (są to: cytrynian sodu i różne fosforany sodu), barwników serowarskich, soli, przypraw smakowo-zapachowych i ewentualnie surowców spożywczych, takich jak grzyby, warzywa, szynka, ryby wędzone itp.
Nazwy serów topionych pochodzą od serów, na bazie których zostały one wytworzone, przy czym zawartość sera, od którego nazwa serka topionego pochodzi, nie może być mniejsza niż 70-80%.
Sery topione mogą mieć smak i zapach łagodny lub pikantny, w zależności od użytego rodzaju sera i dodanych przypraw.
Zaletą ich jest długi okres przydatności do spożycia, niestety kosztem pogorszenia jego wartości odżywczych. Minusem jest też wysoka zawartość tłuszczu, który wpływa negatywnie na nasze serce.
Serek kremowy – to najczęściej roztarty albo zmielony twaróg zmieszany z różnymi dodatkami, np. masłem, śmietanką. Serki te mają kremową konsystencję, mogą być naturalne albo doprawione pieprzem, ziołami, papryką, etc. (np. Almette, Ricotta, Philadelphia, Turek, President).
Zawierają dużo tłuszczu i sodu, zaś mało wapnia.
Tofu – ser biały produkowany z mleka sojowego. Jest źródłem pełnowartościowego białka, roślinnych tłuszczów nienasyconych i wielu witamin. Tofu jest niskokaloryczne i nie zawiera cholesterolu, więc bez obaw mogą go jeść osoby będące na diecie. Do tego skutecznie obniża poziom cholesterolu oraz łagodzi nieprzyjemne skutki menopauzy. Tofu jest także silnym antyoksydantem, a więc walczy z przedwczesnymi oznakami starzenia.
Obecnie na rynku można zakupić 3 jego rodzaje: naturalne, wędzone i marynowane.
Stanowi często spotykany składnik oryginalnych potraw orientalnych i kuchni europejskiej, dań mięsnych i wegetariańskich.
Mascarpone – śmietankowy ser włoski. Cechą charakterystyczną, odróżniającą go od innych serów z mleka krowiego jest fakt, że wyrabia się go nie z mleka, ale śmietanki. Ma konsystencję gęstego kremu, w kolorze białym lub kremowym o lekko słodkim i kwaskowatym smaku. Powinien być spożywany świeży, gdyż jest wyjątkowo nietrwały - kwaśnieje po kilku dniach.
Mascarpone jest dobrym źródłem wapnia, tłuszczu i energii. Nie należy spożywać go często i w dużych ilościach, ponieważ może to prowadzić do rozwoju otyłości i miażdżycy, bowiem zawartość tłuszczu w suchej masie wynosi ponad 50%.
Jest wyśmienitym składnikiem wielu deserów (m.in. Tiramisu), ciast, sosów oraz potraw.
Mozzarella – ser wytwarzany z mleka samic bawoła domowego, natomiast na polskim rynku można głównie spotkać mozzarellę z mleka krowiego. Ma biały, gładki miąższ o jajowatym kształcie oraz delikatny, lekko słodkawy, mleczny smak.
Mozzarellę używa się głownie w kuchni włoskiej: spożywana jest na surowo (np. z listkiem bazylii i kawałkiem pomidora, czarnym pieprzem oraz oliwą z oliwek) oraz jako ważny dodatek do pizzy, sałatek, grzanek, warzyw i zapiekanek.
Feta – jest najbardziej znanym greckim serem. Produkowany jest z mieszanki pasteryzowanego mleka owczego z mlekiem kozim. Ser feta jest marynowany w zalewie solonej przez okres 2 miesięcy, która nadaje mu charakterystyczny słony smak i wilgoć.
Zawiera dużo białka, a także łatwo przyswajalny tłuszcz i sole mineralne.
Jest doskonałym składnikiem sałatek. Jednak można go wykorzystać do dań na ciepło.
SERY PODPUSZCZKOWE
Są bogatym źródłem białka i wapnia. Zawierają jednak również znaczące ilości tłuszczu, cholesterolu i soli, co nie jest korzystne dla zdrowia i prawidłowego zbilansowania diety.
Masę serową serów podpuszczkowych uzyskuje się przez ścięcie kazeiny podpuszczką (enzym zawarty wraz z pepsyną w soku żołądkowym wszystkich ssaków, zwłaszcza młodych, żywiących się jeszcze mlekiem matki). Na skalę przemysłową podpuszczkę uzyskuje się z cielęcych żołądków.
Miękkie - o zawartości wody powyżej 50%. Mogą być przeznaczone do bezpośredniego spożycia.
Jesli chodzi o przechowywanie tego rodzqaju serów to np: ser brie i camembert można pozostawić w oryginalnym opakowaniu, nawet jeśli zostało otwarte i przechowywać do 2 tygodni.
Twarde – znane w Polsce pod nazwą „żółty ser”. Okres dojrzewania serów twardych wynosi 6–9 miesięcy. Zawierają mniej niż 50% wody. Bogate w pełnowartościowe białko oraz witaminę B12 i witaminy rozpuszczalne w tłuszczach.
Jeżeli sera ściętego podpuszczką nie zostawimy, aby dojrzał, tylko stopimy, otrzymamy serek topiony.
Sery żółte są najbogatszym źródłem wapnia wśród przetworów mlecznych - ich zawartość w 100g różni się w poszczególnych gatunkach od 500mg do nawet 1380 mg! Niestety sery żółte są tłuste, przez co ciężkostrawne oraz zawierają dużo sodu, dlatego należy je jeść z umiarem.
Ser żółty we współczesnej kuchni pełni wiele ról – od dodatku do kanapek w plasterkach, poprzez zapiekanki, aż po wymyślne potrawy, w których stanowi bazę lub nadaje smak i teksturę.
Sery żółte najlepiej zawinąć w folię spożywczą lub woreczek foliowy, aby nie traciły smaku i zapachu.
Pleśniowe - mają specyficzny ostry smak i intensywny zapach z wyczuwalną grzybową nutą. W procesie ich produkcji używa się różnych szczepów pleśni bezpiecznych dla zdrowia oraz różnych rodzajów mleka i technologii. Najkrócej można opisać go jako biało-kremowy pokryty zielonkawoniebieskim nalotem.
Sery te wspomagają trawienie, działają odkażająco na organizm. Dostarczają, oprócz białka i tłuszczu, witamin A, B1, B2 i PP, a także bogate są w wapń, żelazo, mangan i fosfor.
Świetnie nadają się do sałatek, ale równie dobrze sprawdzają się dodane do sosów czy lekko stopione np. na pizzy. Doskonale pasują jako przystawka do win czerwonych i białych.
Ser pleśniowy należy wyjąć z lodówki co najmniej godzinę przed podaniem, aby mógł rozwinąć swój aromat.
Pamiętajmy też, że ser Rokpol przechuje się nie dłużej niż tydzień.
Chciałabym jeszcze podać kilka informacji na temat bardzo zdrowego sera koziego. Nie wiedziałam do jakiej kategorii go wcisnąć, więc piszę o nim osobno.
Sery kozie - są bardzo zdrowe i łatwo przyswajalne przez ludzki organizm. Posiadają wszystkie ważne dla zdrowia składniki odżywcze.
Produkowane są z mleka koziego. Powinny mieć gładką, białą powierzchnię o równomiernym zabarwieniu.
Ich regularne spożywanie w różnej postaci to profilaktyka przeciw osteoporozie, zawałom i chorobom układu krążenia oraz obniżanie poziomu złego cholesterolu we krwi.
Sery kozie zawierają mniej laktozy niż produkty z mleka krowiego, dzięki czemu są one lepiej przyswajane u osób, które cierpią na jej nietolerancję. Ponadto w kozich serach znajduje się mniej kazeiny, będącej przyczyną uczulenia, dzięki czemu ich spożywanie nie wywołuje objawów alergii.
Doskonale smakują podane do tostów i zapiekanek.
Na koniec jeszcze przeciwwskazania dla spożywania serów:
– serów żółtych nie poleca się osobom z podwyższonym poziomem cholesterolu we krwi;
– serów pleśniowych nie powinny jeść kobiety w ciąży ze względu na zawarte w nich bakterie i grzyby, które mogą przeniknąć do płodu;
– żadnego z rodzajów serów nie należy podawać dzieciom uczulonym na białko mleka krowiego;
– w serach typu feta i w bryndzy jest duża zawartość soli i dlatego nie mogą ich spożywać osoby cierpiące na nadciśnienie tętnicze;
– ludzie z tendencją do tycia powinni zachować umiar w spożyciu tłustych i żółtych serów.
A także tabela kaloryczności (w 100g) najbardziej popularnych serów z każdej kategorii:
SER
|
KCAL
|
SER
|
KCAL
|
Twaróg chudy
|
113
|
Ser kozi pleśniowy „President”
|
300
|
Twaróg półtłusty
|
133
|
Ricotta
|
129
|
Twaróg tłusty
|
148
|
Camembert
|
291
|
Serek wiejski 3%
|
81
|
Camembert light
|
197
|
Serek homogenizowany naturalny
|
106
|
Brie
|
329
|
Serek homogenizowany waniliowy
|
139
|
Brie Figura
|
294
|
Serek topiony „Hochland”
|
309
|
Bryndza
|
236
|
Serek „Almette” śmietankowy
|
233
|
Ementaler
|
384
|
Serek Philadelphia naturalny
|
255
|
Parmezan
|
452
|
Serek Philadelphia naturalny „light”
|
160
|
Cheddar
|
395
|
Mascarpone „Piątnica”
|
394
|
Edam
|
357
|
Feta
|
215
|
Gouda
|
356
|
Mozarella
|
254
|
Gruyere
|
413
|
Tofu naturalny
|
112
|
Oscypek
|
386
|
Tofu wędzony
|
169
|
Roquefort
|
369
|
Tofu marynowany
|
145
|
Rokpol
|
366
|
Ser kozi „Chavroux”
|
168
|
Gorgonzola
|
356
|
Źródła:http://www.nutrivitality.pl/sery.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ser
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz